“Στον Αναγνώστη” Baudelaire

H βλακεία, το λάθος, η αμαρτία, η οκνηρότης Απασχολούν το πνεύμα μας και κατέχουν το σώμα μας. Και τροφοδοτούμε συνέχεια τις αγαπημένες μας τύψεις Όπως οι ζητιάνοι τρέφουν το σκουλίκι τους .Οι τύψεις μας είναι πείσμονες, οι μετάνοιες μας δειλές πληρώνουμε με κόπο τις υποσχέσεις χαρούμενα γυρίζουμε στο βρώμικο μονοπάτι πιστεύοντας πως θα ξεπλύνουμε με ψεύτικα δάκρυα όλες μας τις ανομίεςΣτο προσκέφαλο του κακού βρίσκεται ο Σατανάς ο Τρισμέγιστος που αποκοιμίζει γλυκά το παρασυρμένο μας πνεύμα και το πλούσιο μέταλο της θέλησης μας όλα αυτά διαποτισμένα από τούτον τον σοφό αλχημιστή .Ο Σατανάς οδηγεί τα νήματα που μας κινούν!Στα βδεληρά αντικείμενα βρίσκουμε όλες τις γεύσεις τις τρανές κάθε μέρα κατεβαίνουμε λίγο ακόμη προς την Κόλαση χωρίς αποστροφή, διασχίζοντας τα ζέοντα σκοτάδια.Όπως ο φτωχός αμαρτωλός που κάνει έρωτα και τρώει κλέβουμε στη διαδρομή μια κρυφή ευχαρίστηση που στίβουμε ως το τέλος, σαν παλιό πορτοκάλι .Σφιγμένο, σκουληκοειδές σαν ένα εκατομμύριο σκουληκοειδή .Στο μυαλό μας όπου τριγυρίζει ένας ολόκληρος κόσμος Δαιμόνωνκαι όταν αναπνέουμε ο θάνατος στα πνευμόνια μας κατέρχεται αόρατος ποταμός με υπόκωφες κραυγές .Αν η παραβίαση, το δηλητήριο, το στιλέτο, η πυρκαγιά δεν κέντησαν ακόμη με ευχάριστα σχέδια το ευτελες ύφασμα των αξιοθρήνητου πεπρωμένου μας είναι γιατί η ψυχή μας αλίμονο δεν είναι και τόσο τολμηρή.Αλλά στο μέσο των τσακαλιών, των πανθήρων, των λύκων Των πιθήκων, των σκορπιών, των οχιών, των φιδιών Των αναπηδόντων τεράτων φωνασκόντων, ουρλιαζόντων, ερπόντων .Στην άτιμη μηχανή των ζωών μας.Υπάρχει ακόμη ένα πιο άσχημο, πιο κακό, πιο καταστροφικό αν και δεν βγάζει ούτε μεγάλες χειρονομίες, ούτε κραυγές,θα 'κανε ευχαρίστως τη γη χίλια κομμάτια με μια χαψιά τον κόσμο θα καταβρόχθιζε.Είναι η Πλήξη! Το μάτι γεμάτο άθελα δάκρυα Ονειρεύεται ικριώματα καπνίζοντας την πίπα του .Το ξέρεις αναγνώστη αυτό το λεπταίσθητο τέρας-Υποκριτή αναγνώστη, - όμοιε μου και αδελφέ μου!