ΡΙΤΣΟΣ....................

Σ' έχω δει στα πιο παράξενα και όμορφα μέρη όπου κρατούσα μικρόφωνο βρισκόσουν εκεί με ένα τσιγάρο ή μ' ένα ποτήρι στο χέρι κάπου στο βάθος μακριά από τη σκηνή σ' είδα χειμώνα σ' ένα χώρο ζεστό μικρό και καλοκαίρι σε φευγάτο νησί σ' είδα σε γήπεδο σε κάποιο μακρινό χωριό και στην Αθήνα σε μεγάλο μαγαζί. Σ' είδα κι αλλού με κόσμο πολύ στριμωγμένο και σε μέρος που ήμασταν εμείς κι εμείς σ' είδα να γελάς και άλλοτε θυμωμένο και γούσταρα λόγω τιμής σ' έχω ακούσει δυνατά να τραγουδάς και να φωνάζεις να τα κάνεις τριγύρω σου κομμάτια σ' έχω πιάσει για ώρα προσεκτικά να κοιτάζεις τα 'χουμε πει τόσες φορές με τα μάτια. Σ' είδα να μου χτυπάς την πλάτη και να φεύγεις να δακρύζεις και το κεφάλι να σκύβεις σ' έψαχνα κάπου στο φως, αλλά κι εσύ τ' αποφεύγεις στην αρχή μου φαινόταν πως κι εσύ κάτι κρύβεις με την πάρτη σου που λες είχαν πολλοί τρελαθεί σ' είχαν περάσει για χαμένο ή ασφαλίτη τώρα ξέρω το Low Bap όπου βρεθεί έχει ένα φύλακα άγγελο αλήτη. Ρε, δε με νοιάζει από που ήρθες σου λέω κι εμείς εδώ είμαστε περαστικοί στον ουρανό ν' ανέβω και να τα λέω πάω στοίχημα πως θα 'σαι και εκεί Ρε, δε με νοιάζει ποιος σ' έστειλε, τι θες ούτε αν είσαι από άλλο πλανήτη, εδώ χρωστάμε λύπες και χαρές σ' ένα φύλακα άγγελο αλήτη. Δε σ' έχω πιάσει πάνω απ' άλλους να θέλεις ν' ακουστείς, όμως μαντεύω πως καλά με τα λόγια θα τα πας δεν αγριεύεις χωρίς λόγο κι αν πιαστείς τότε κουλάρεις ξανά και στο τοίχο ακουμπάς υποψιάζομαι περίπου ποιο τραγούδι γουστάρεις και νιώθω πως ακούς πάντα τ "Ονειρολόγιο", ωραία, ακόμα ένας τρελός ταξιδιάρης που είν' η ζωή του ένα Low Bap δρομολόγιο. Υπάρχουν φίλοι που δεν έχουν δώσει δραχμή, ενώ εσύ πληρώνεις μάλλον εισιτήριο υπάρχουνε κι αυτοί που δεν είχανε τιμή, ποιο θα τους διάλεγες, για πες μου, εσύ μαρτύριο υπάρχουν κι άλλοι όχι και τόσο κουρασμένοι θυμίζουν μαθητές μέσα στην τάξη μπροστά που κάθονται οι καλά οι διαβασμένοι και πίσω αυτοί που είναι αλλού μα και οι εντάξει Μου 'παν στα δύσκολα πως ρώταγες για μένα τότε γέλασα πολύ κι η ψυχή μου το χάρηκε τους είπα να σε βρουν, όμως τα ίχνη σβησμένα κάποιος τους είπε πως ο αλήτης χάθηκε εγώ όμως ξέρω την επόμενη φορά όταν θα ψάξω από πάνω απ' τη σκηνή σε μια γωνιά, στη τελευταία τη σειρά πάω στοίχημα ξανά πως θα'σαι εκεί.

ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ανάμεσα μας με καρδιά αγνότερη κι από έναν αθώο. Ζούνε για έναν σκοπό. Αυτόν που τραγουδάει η καρδιά τους. Να απλώνουν δίχως δεύτερη σκέψη το χέρι τους σε εκείνον που θα το έχει ανάγκη κι ας μη το ζητήσει ποτέ.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ψυχή πιο καθαρή κι από τον μεγάλο ουρανό. Μοιάζουν άγγελοι μπροστά στον κόσμο που βιώνουμε σήμερα και για μένα αυτοί είναι. Τους βλέπω, τους αγγίζω και τους ξεχωρίζω. Ένα χαμόγελο ακόμη και μέσα στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής τους ποτέ δεν θα το αρνηθούν. Και θα είναι χαμόγελο αληθινό σαν την καρδιά και την ψυχή τους.
Είναι όμως ευάλωτοι στο κακό και στο πονηρό. Είναι γνωστό πως ο νόμος των περισσοτέρων σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε είναι κάτι περισσότερο από σκοτεινός. "Αυτό που δεν μπορείς να έχεις και το έχει κάποιος άλλος, φρόντισε να του το καταστρέψεις."
Επιβεβαιωμένο με τα πιο τρανταχτά παραδείγματα. Φοράνε την στολή ενός αγαθού καλόψυχου ανθρώπου που έχει μια σημαντική ανάγκη, μια επαφή με αυτούς τους ανθρώπους-αγγέλους... Κι όταν κρατήσουν το χέρι τους, είναι έτοιμοι να το ξεριζώσουν. Να μαυρίσουν τις καρδιές και τις ψυχές τους. Στην γνώση πάντα ότι δεν θα βρουν μεγάλη αντίσταση. Γιατί αν υποψιάζονταν κάτι τέτοιο θα έμεναν στην τρύπα τους. Τόσο δειλοί είναι και τόσο σκοτεινοί.
Αυτοί οι άνθρωποι-άγγελοι, είναι ένα δώρο πραγματικό για τον κόσμο μας. Είναι λίγοι και διάσπαρτοι και είναι εκείνοι και η ύπαρξη τους που κρατάνε αυτό τον κόσμο ακόμη όρθιο. Αλλιώς θα είχαμε χαθεί προ πολλού...
Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι οι άνθρωποι που είναι μοναχικοί, περιπλανώμενοι και οδοιπόροι περίεργων δρόμων. Με μια ψυχή που είναι μονίμως βασανισμένη και που μια λύτρωση ψάχνει να βρεί διαρκώς. Με καρδιά σκεπασμένη από σκιά και ένα βλέμμα που θυμίζει σκοτεινό αλλά δεν είναι... Είναι ταγμένοι μέσα στην μυστικότητα να ψάχνουν να βρούν αυτούς τους ανθρώπους-αγγέλους για να τους προστατέψουν. Δεν ξέρουν αν το κάνουν γιατί δίπλα τους βρίσκουν το φώς που κάποτε έχασαν, δεν ξέρω από που πηγάζει αυτή η αγάπη που γεννάει η καρδιά τους για αυτούς τους ανθρώπους-αγγέλους. Ίσως γιατί είναι έκπτωτοι... γιατί μπορεί κάποτε να ζούσαν στο φώς ως άνθρωποι-άγγελοι. Δίπλα τους η γαλήνη τους σκεπάζει αλλά και το ένστικτο προστασίας τους κορυφώνεται στην ψυχή τους. Μέχρι να έρθει η ώρα τους να βρούν κι εκείνοι το φώς που κάποτε τους έλουζε. Ίσως και ποτέ.
Όπως ο σκοπός των ανθρώπων-αγγέλων είναι να αγγίζουν τις ψυχές που έχουν την ανάγκη τους, έτσι και ο σκοπός των άλλων... εκείνων των έκπτωτων, είναι να τους προστατεύουν και να τους προσέχουν με κάθε κόστος. Ακόμη και της ζωής τους.
Αν κάποιοι από εσάς νιώθετε έκπτωτοι και αναζητάτε το φώς... Αν κάποιοι από εσάς ανακαλύψουν κάποιον άνθρωπο-άγγελο...
Προστατέψτε τον με την ζωή σας. Αφήστε την αγάπη που θα νιώσετε να σας σκεπάσει.
Είστε οι Φύλακες τους...
Κι εκείνοι είναι οι τελυταίες ελπίδες ενός κόσμου που οδεύει στο κενό.
ΘΟΔΩΡΗΣ