Colors of the Wind...

Με πείσμα αρνούμαι να πιστέψω στην ζωή που μας προσφέρουν μέσα στα κλουβιά. Δεν είναι ζωή, είναι πλαστή γεύση ζωής. Δεν υπάρχει αξιοπρέπεια, όχι εκείνη που γνωρίζουμε. Πέραν της προσωπικής, πρέπει να υπάρχει και η αξιοπρέπεια της ζωής, της διαβίωσης. Δεν υπάρχει ελευθερία. Πέραν της συναισθηματικής, της εσωτερικής, υπάρχει κι εκείνη που πρέπει να μας περιβάλλει.
Έχει ακούσει κανείς τον άνεμο που περνά ανάμεσα στα φυλλώματα των δέντρων, των φυτών και των κλαδιών? Έχει ακούσει κανείς τον άνεμο να χαϊδεύει την επιφάνεια του νερού? Έχει ακούσει κανείς την βροχή να σκεπάζει με ήχους τις επιφάνειες του χώματος, των βράχων, των λιμνών? Έχει ακούσει κανείς τις δροσοσταλίδες καθώς πέφτουν από τις φυλλωσιές? Έχει ακούσει κανείς τους ήχους της ζωής που κρύβεται μέσα στην Φύση?
Έχει ακούσει ποτέ κανείς το κλάμα του λύκου προς το Φεγγάρι http://howls-into-the-dusk.pblogs.gr/2009/08/colors-of-the-wind-.html